Avante compañeiro, avante sen medo e con constante decisión.
No me aflixe o medo incoherente, as tremendas falsedades.
Avanzo coma o vento ceibo nun serán outonal.
Avanzo valeiro de peso inútil,
Quero avanzar coa necesidade do feito real.
Quero decir, basta xa, do laio inútil do xemido insensato.
Imos ao fronte onde non disparan por non querer facelo,
Imos na defensa dos nosos dereitos fundamentais.
Vou na recuperación persoal do inxustamente quitado.
Non me treman as pernas ergueitas,
Non me treman as mans extendidas.
Quero ir na recuperación do quitado do retirado inxustamente.
Non son máis que o que son e demando o dereito xusto.
Non se xoga cao verdade e non se engana coa mentira.
Avanzamos e non quedamos na segunda fila.
Imos de cara ao fronte con toda a valentía.
Miguel Dubois
No hay comentarios:
Publicar un comentario